Mój Ród zajmował się pasterstwem i produkcją serów owczych: oscypka, bundzu i bryndzy, od początków swego istnienia.
"WAKI" (przydomek rodowy) bacowali w Tatrach Zachodnich na halach "Pysznej", "Pisanej" i w Dolinie Tomanowej. Tradycyjne metody wytwarzania serów przekazywane były z pokolenia na pokolenie.
Wszystkie sery tak owcze jak i krowie posiadają Certyfikaty Autentyczności i Świadectwa Jakości. Produkcja odbywa się nieustannie w tradycyjny sposób, przy użyciu drewnianych narzędzi i kotłów miedzianych.
Sprzęty drewniane to PUCIYRY, CYRPOKI DO NABIJANIO, FERULA DO ŁOZBIJANIO SYRA, SYĆKIY FORMY, SZAFLIKI I CEBRZYKI.
Wszyscy pytają o sery owcze a krowie traktują jako kategorię podrzędną. Prawda jest taka że jeszcze w latach międzywojennych w rejonie Tatr i Podhala było 250-ciu ŁOWCORZY (górali wypasających owce) i 550-ciu KROWIORZY (pasterzy opiekujących się krowami) - trudno więc mówić, że tylko sery owcze są godnymi uwagi.
Tradycyjny oscypek o kształcie wrzeciona jest serem twardym, wytwarzanym z mleka owczego. Wędzony jest w zimnym dymie. Proces produkcji zajmuje około 7 dni. Natomiast sery wytwarzane z mleka krowiego lub mieszanego owczo-krowiego są serami młodymi (2-3 dniowe), miękkimi. Wędzone są w ciepłym dymie. W procesie dojrzewania powoli twardnieją i zmieniają smak - na jeszcze lepszy.
Krowy trzeba było stale doić, aby w dalszym ciągu dawały mleko a skupu lub mleczarni nie było. Jak zatem zagospodarować nadwyżki mleka? NIC NI MIAŁO PRAWA SIY ZMARNIĆ, stąd twarogi, masło, maślanka i nasze sery podpuszczkowe, GOŁKI WYNDZONE w celu przedłużenia żywotności sera.
Cały ten towar był znoszony z hal na plecach do Miasta (Nowy Targ), na jarmark, na dłuuugo wcześniej zanim były Krupówki… Był też formą płatności za robotę, dzierżawę pastwisk lub pomoc. Robione w sposób tradycyjny są tak samo rewelacyjne - NASE SOM !